Z Wojewódzkiego Urzędu Samochodowego (WUS) wydzielono nowe przedsiębiorstwo transportowe
o nazwie „Państwowa Komunikacja Samochodowa Oddział w Krakowie”, z siedzibą przy ul. Reymonta.
Od połowy 1945 r. wprowadzano stopniowo, względnie regularną komunikację pasażerską.
Pasażerów nadal przewożono prowizorycznie przystosowanymi samochodami ciężarowymi.
Na trasach nie było oznaczonych przystanków, nie istniały nigdzie kasy biletowe z informatorem, kasjerem,
a konduktorem był kierowca.
Rok 1946 był okresem ożywienia organizacyjnego
i eksploatacyjnego oddziału PKS w Krakowie. Powstają wydzielone pierwsze „stacje”, w tym w Krakowie przy
ul. Kamiennej 19.
Po przejęciu przez PKS obiektu przedwojennego dworca autobusowego PKP przy pl. Św. Ducha nastąpiła stabilizacja komunikacji PKS na terenie województwa krakowskiego.
Na drogach pojawiały się coraz to innego typu samochody, przystosowywane przez prywatnych przewoźników,
których trudno było zliczyć.
W obiekcie dworcowym uruchomiono zorganizowaną sprzedaż biletów, a w dniu 15 czerwca 1946 r. wydano pierwszy ogólnokrajowy Rozkład Jazdy PKS.
W tym czasie PKS oferuje tylko 23 relacje – 38 kursów dziennie regularnej komunikacji. Sieć komunikacyjna PKS na terenie naszego województwa wynosiła wówczas tylko 623 km.
Na drogach pojawiają się pierwsze z prawdziwego zdarzenia autobusy z emblematami PKS – z oświetloną tablicą kierunkową, miękkimi siedzeniami, bagażnikami.
Nie ograniczając się do województwa krakowskiego, zarządza również stacjami PKS na terenie województwa kieleckiego w Kielcach i rzeszowskiego w Rzeszowie, Przemyślu i Krośnie.
Krakowski Oddział PKS zarządza stacjami w Krakowie, Tarnowie, Zakopanem, Nowym Sączu.
Wprowadzono po raz pierwszy zasadę numerowania miejsc w nowych autobusach.
Usprawnia się sprzedaż i przedsprzedaż biletów, zwiększa ilość kas biletowych, osiąga się lepsze efekty w zakresie sprawności pojazdów, szybkości ruchowej, warunków przejazdu.
Po raz pierwszy na trasach komunikacji samochodowej PKS pojawia się żeńska obsługa konduktorska.
Po wojnie, w 1952 r. roku dworzec został przeniesiony
z pl. Św. Ducha na ul. Pawią. W tamtym czasie odjeżdżały z niego autobusy we wszystkie kierunki Polski.
Dworzec istniał tam kilkadziesiąt lat zanim przeniesiono go na ul. Bosacką.
To znaczny wzrost przewozów pracowniczych
oraz przewozów młodzieży szkolnej. Wzrasta również atrakcyjność autobusu jako grupowego środka transportu osobowego dla celów turystycznych i wycieczkowych.
W tym czasie, by usprawnić ruch turystyczny w relacjach zagranicznych Zarząd WP PKS w Krakowie dla regularnej turystyki uruchamia stałą komunikację autobusową na liniach: Kraków – Poprad oraz Kraków – Zakopane – Wiedeń.
Powstanie jednoosobowej spółki Skarbu Państwa pod firmą Przedsiębiorstwo Komunikacji Samochodowej w Krakowie S.A.
Powstanie spółki pod firmą Regionalny Dworzec Autobusowy w Krakowie Sp. z o.o.
Oddanie do użytku nowego, dwupoziomowego dworca autobusowego przy ul. Bosackiej 18.
Większościowym udziałowcem Spółki zostaje Województwo Małopolskie.
Przejęcie w zarządzanie dworca autobusowego w Nowym Sączu.
Powstanie MDA S.A. (spółki Małopolskie Dworce Autobusowe S.A.) poprzez połączenie RDA Sp. z o.o.
w Krakowie oraz PKS S.A. w Krakowie.
Spółka przejmuje rolę zarządcy, zajmując się współpracą
z przewoźnikami oraz obsługą informacyjną, jak również biletowo-kasową pasażerów na dworcach autobusowych
w Krakowie oraz Nowym Sączu.
Oddanie do użytku nowej części dworca autobusowego MDA S.A. w Krakowie.
